Tjóðskjalasavnið má raðfestast, so tað kann taka ímóti savnsdýrgripum

Troyggjan og brøvini frá skipinum Onnu Mariu, sum varð hertikin av bretum í 1807, og sum nú eru komin undan kavi á Tjóðskjalasavninum í London, eru bara nakrir av føroyskum savnsgripum, ið liggja á søvnum í londunum kring okkum. 

Men goymslu umstøðurnar hjá Tjóðsavninum eru so vánaligar, at tær lúka ikki altjóða krøv til goymslu av savnslutum. Tí ber ikki til at bjóða seg fram at taka ímóti hýsa hesum savnslutum, staðfestir Herleif Hammer, stjóri í Tjóðsavninum. 

"Annaðhvørt mugu tær umstøður, ið vit hava, umvælast og dagførast, ella má okkurt nýtt byggjast."

Herleif Hammer

Krævini hækka

Altjóða krøvini til goymslur av savnslutum gerast alsamt hægri, og Tjóðsavnið má fylgja við. Tað sigur Herleif Hammer, stjóri nú fokus hevur verið á lutir og skjøl úr Føroyum, sum liggja í London. 

"Sjálvandi kundu vit hugsað okkum at fingið meira modernaðar umstøður at hýsa okkara savnsgripum í," sigur stjórin. 

Kirkjubøstólarnir

"Vit vóna, at politiska skipanin fer at ráðfesta goymsluumstøðurnar hjá Tjóðsavnið, soleiðis at okkara mentanararvur liggur tryggur."

Troyggjan var ein gáva, sum fór av Havnini sum postur við skipinum, Onnu Mariu. Anna Maria stevni í 1807 til Keypmannahavnar við posti og vørum. Skipið rendi seg beint í bretsk herskip, ið vóru áveg at bumba Keypmannahavn.

Troyggja á bretska tjóðsavninum

Bretar tóku Onnu Mariu, og tað mesta av vørununi bleiv seld í Bretlandi. Men nú er ein partur funnin á Tjóðskjalasavninum í London.